UFO 22 - 23 09 2018 r. Weekend

Why Algorithmic Trading Really Works
Jason McIntosh27/04/2018

Trading is one of the world’s most interesting jobs…
It’s also one of the most uncertain.

My career began in 1991 at Bankers Trust. I remember the head-of-trading’s first words to me. He said: ‘Jason, you’ve made it to this side of the revolving door. The hardest part is staying here.’

That was my introduction to trading. You either make money or move on.
The markets have been part of my life ever since. Most of it has been as a trader. I’ve also co-founded a successful stock advisory and fund management business.
Nowadays, I develop and trade my own algorithmic systems. This helps me trade with a level of consistency that I could only dream of when starting out.
Another thing I enjoy is providing the Quant Trader service. Helping everyday traders like you is one of the most satisfying things I do.
People often ask how I got my start. They typically want to know how I became a ‘system trader’ — it’s not the sort of job you hear about at a school careers night.
I also get asked what it’s like to work on a trading floor. Is it really like a scene from Wall Street?
Well, this week I’m going to tell you.
Let me take you back to where it all began…

Level 40
It was the summer of 1991. Australia was thumping England in the Ashes series and Bart had just seen home his eighth Melbourne Cup winner — Kingston Rule.
I remember this time like yesterday. Not so much for its sporting highlights, but rather for the life-changing door through which I was about to pass.
You see, it was two days before my 21st birthday, and I was nervously entering the foyer of the Australia Square Tower in Sydney’s CBD.
Awaiting me on level 40 was my shot at the big time. I was about to start work in the trading room of Australia’s then leading investment bank — Bankers Trust.
Entering the room was like setting foot on a new world. The sprawling area was full of bustle and noise. Some traders had a phone to either ear, others were yelling prices to colleagues.
To say it was intimidating puts it mildly.
This was a group of very smart people at the top of their game. The average salary was said to be higher than anywhere in the country. Bankers Trust was the original millionaires’ factory.
And I soon understood why…
The rewards for success were huge. I remember my bonuses doubling almost every year. There aren’t too many jobs where your pay packet rises so quickly.
There were several departments within the dealing room: Foreign exchange, options, money market, bonds, and futures. My entry role was on the bond desk as a dealer’s assistant.
Now, you might think that traders have a certain personality type. This is true to an extent. But I soon saw it could vary greatly between the trading desks.
For instance, the most raucous in the room were the spot foreign exchange dealers. It wasn’t unheard of for a dealer to smash a computer screen after a bad trade!
At the other extreme was a trading group called ‘Positioning’…
These guys weren’t loud like the foreign exchange dealers, they didn’t wave their arms about like the futures floor traders, and they weren’t on the phones like the money market dealers.
No, this group was different.
The traders at this desk would sit quietly at their screens. These were the ‘quants’. This small team of about 10 people were one of the bank’s most profitable divisions.

Rocket science
So how did Positioning make so much money?
I can sum it up with two words: Algorithmic trading.
Positioning’s job was to identify recurring patterns in the markets. Their algorithms, or trading system, would do this by analysing huge volumes of price data.
The group would trade anything from currencies to commodities. Once a trade was on, it was a case of letting winners run and cutting losses — just like Quant Trader.
These guys weren’t like most traders. They had no time for gut feel, and they didn’t crave an adrenalin rush. Every trade had a statistical underpinning.
And this struck a chord…
You see, I’m a bit of an introvert. The thought of yelling across a busy room didn’t thrill me. I’d much rather crunch the numbers on a new trading system.
Algorithmic trading wasn’t like anything I’d seen before. Forget the seat-of-your-pants stuff. This was all about using a computer to consistently identify high potential set-ups.
I’d describe algorithmic trading as a ‘thinking’ trader’s strategy.
I’ll tell you what I mean…
I remember listening to the head of Positioning talk to a colleague. He was explaining how he could statistically prove that stock markets move in trends.
And he wasn’t just saying this. I saw him put his strategies into action.
It was the early 1990s, and Australian interest rates were falling. The dealing room had a huge bet that rates would fall further at the next Reserve Bank of Australia (RBA) meeting.
Sure enough, rates fell — big time.
The RBA cut rates by more than the market was expecting. The dealing room was up $10 million dollars that morning alone. This was a huge amount of money back then.
Senior management was anxious that prices may pullback. Their go-to man was the head of Positioning. They gave him the job of using his statistical edge to decide when to cut the trade.
The outcome by day’s end was a massive $15 million win. To put this into perspective, Westpac’s profit in 1991 was $476 million — or $1.3 million per day.
I was hooked. It was an introduction like no other.
There was no doubt in my mind: Algorithmic trading was a gold pass to make a lot of money.
My transition to fully-fledged system trader would take time. I had a lot to learn about markets before I could start designing my own trading systems.
But I was in the perfect place to develop my skills. The opportunity before me was huge.
People talk about being in the right place at the right time. They say good fortune can happen to you by accident, simply due to your timing and location.
Well, that’s true of me to an extent…
I didn’t know Bankers Trust was an algorithmic pioneer when I first got a job. My early exposure to systematic trading was purely by chance.
Maybe I would have been successful at another bank. I’ll never know.
But I can say this: I’m the trader I am today due to algorithms — they’re by far the greatest find of my career. Hopefully, I can help you benefit from them like I have.
Until next week,

Jason McIntosh,
Editor, Quant Trader

Editor’s Note: Professional trading rooms are a mystery to many people. The banks and hedge funds that operate them are notoriously secretive and highly selective about who enters their realm.
But you have an in…
Jason McIntosh’s Quant Trader is a fully algorithmic system for detecting and profiting from big trends in ASX stocks. You get to experience the style of trading that’s made millions for some of the best trading firms.

Jason McIntosh is a professional quantitative analyst. Before he graduated in 1991 he joined Bankers Trust — a Wall Street investment bank — to be a trader. These days, he’s a private trader and system developer. In 2014 he launched the wildly successful trading service: Quant Trader.

***gość podobny do    

Jako że już po 18-tej a my nadal dyskutujemy o sytacji na rynkach, moja asystentka proponuje trochę "czerni z Avola", Nero d'Avola starzone w dębinie

ból & geniusz

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Zygmunt de Bill napisał:

OpCjOnEr napisał:

Zobacz znaczek na środq etykiety. Może Ci coś przypomina?

no właśnie też to kiedyś zauważylem
ciekawe kto kogo splagiatował

betonowe_buty napisał:

Why Algorithmic Trading Really Works
Jason McIntosh27/04/2018

Trading is one of the world’s most interesting jobs…
It’s also one of the most uncertain.

My career began in 1991 at Bankers Trust. I remember the head-of-trading’s first words to me. He said: ‘Jason, you’ve made it to this side of the revolving door. The hardest part is staying here.’

That was my introduction to trading. You either make money or move on.
The markets have been part of my life ever since. Most of it has been as a trader. I’ve also co-founded a successful stock advisory and fund management business.
Nowadays, I develop and trade my own algorithmic systems. This helps me trade with a level of consistency that I could only dream of when starting out.
Another thing I enjoy is providing the Quant Trader service. Helping everyday traders like you is one of the most satisfying things I do.
People often ask how I got my start. They typically want to know how I became a ‘system trader’ — it’s not the sort of job you hear about at a school careers night.
I also get asked what it’s like to work on a trading floor. Is it really like a scene from Wall Street?
Well, this week I’m going to tell you.
Let me take you back to where it all began…

Level 40
It was the summer of 1991. Australia was thumping England in the Ashes series and Bart had just seen home his eighth Melbourne Cup winner — Kingston Rule.
I remember this time like yesterday. Not so much for its sporting highlights, but rather for the life-changing door through which I was about to pass.
You see, it was two days before my 21st birthday, and I was nervously entering the foyer of the Australia Square Tower in Sydney’s CBD.
Awaiting me on level 40 was my shot at the big time. I was about to start work in the trading room of Australia’s then leading investment bank — Bankers Trust.
Entering the room was like setting foot on a new world. The sprawling area was full of bustle and noise. Some traders had a phone to either ear, others were yelling prices to colleagues.
To say it was intimidating puts it mildly.
This was a group of very smart people at the top of their game. The average salary was said to be higher than anywhere in the country. Bankers Trust was the original millionaires’ factory.
And I soon understood why…
The rewards for success were huge. I remember my bonuses doubling almost every year. There aren’t too many jobs where your pay packet rises so quickly.
There were several departments within the dealing room: Foreign exchange, options, money market, bonds, and futures. My entry role was on the bond desk as a dealer’s assistant.
Now, you might think that traders have a certain personality type. This is true to an extent. But I soon saw it could vary greatly between the trading desks.
For instance, the most raucous in the room were the spot foreign exchange dealers. It wasn’t unheard of for a dealer to smash a computer screen after a bad trade!
At the other extreme was a trading group called ‘Positioning’…
These guys weren’t loud like the foreign exchange dealers, they didn’t wave their arms about like the futures floor traders, and they weren’t on the phones like the money market dealers.
No, this group was different.
The traders at this desk would sit quietly at their screens. These were the ‘quants’. This small team of about 10 people were one of the bank’s most profitable divisions.

Rocket science
So how did Positioning make so much money?
I can sum it up with two words: Algorithmic trading.
Positioning’s job was to identify recurring patterns in the markets. Their algorithms, or trading system, would do this by analysing huge volumes of price data.
The group would trade anything from currencies to commodities. Once a trade was on, it was a case of letting winners run and cutting losses — just like Quant Trader.
These guys weren’t like most traders. They had no time for gut feel, and they didn’t crave an adrenalin rush. Every trade had a statistical underpinning.
And this struck a chord…
You see, I’m a bit of an introvert. The thought of yelling across a busy room didn’t thrill me. I’d much rather crunch the numbers on a new trading system.
Algorithmic trading wasn’t like anything I’d seen before. Forget the seat-of-your-pants stuff. This was all about using a computer to consistently identify high potential set-ups.
I’d describe algorithmic trading as a ‘thinking’ trader’s strategy.
I’ll tell you what I mean…
I remember listening to the head of Positioning talk to a colleague. He was explaining how he could statistically prove that stock markets move in trends.
And he wasn’t just saying this. I saw him put his strategies into action.
It was the early 1990s, and Australian interest rates were falling. The dealing room had a huge bet that rates would fall further at the next Reserve Bank of Australia (RBA) meeting.
Sure enough, rates fell — big time.
The RBA cut rates by more than the market was expecting. The dealing room was up $10 million dollars that morning alone. This was a huge amount of money back then.
Senior management was anxious that prices may pullback. Their go-to man was the head of Positioning. They gave him the job of using his statistical edge to decide when to cut the trade.
The outcome by day’s end was a massive $15 million win. To put this into perspective, Westpac’s profit in 1991 was $476 million — or $1.3 million per day.
I was hooked. It was an introduction like no other.
There was no doubt in my mind: Algorithmic trading was a gold pass to make a lot of money.
My transition to fully-fledged system trader would take time. I had a lot to learn about markets before I could start designing my own trading systems.
But I was in the perfect place to develop my skills. The opportunity before me was huge.
People talk about being in the right place at the right time. They say good fortune can happen to you by accident, simply due to your timing and location.
Well, that’s true of me to an extent…
I didn’t know Bankers Trust was an algorithmic pioneer when I first got a job. My early exposure to systematic trading was purely by chance.
Maybe I would have been successful at another bank. I’ll never know.
But I can say this: I’m the trader I am today due to algorithms — they’re by far the greatest find of my career. Hopefully, I can help you benefit from them like I have.
Until next week,

Jason McIntosh,
Editor, Quant Trader

Editor’s Note: Professional trading rooms are a mystery to many people. The banks and hedge funds that operate them are notoriously secretive and highly selective about who enters their realm.
But you have an in…
Jason McIntosh’s Quant Trader is a fully algorithmic system for detecting and profiting from big trends in ASX stocks. You get to experience the style of trading that’s made millions for some of the best trading firms.

Jason McIntosh is a professional quantitative analyst. Before he graduated in 1991 he joined Bankers Trust — a Wall Street investment bank — to be a trader. These days, he’s a private trader and system developer. In 2014 he launched the wildly successful trading service: Quant Trader.

***gość podobny do    

a ciekawe czy kapucyna 2 razy dziennie ma też w algorytmach

https://dorzeczy.pl/swiat/77904/Muzulmanskie-modlitwy-przed-posiedzeniem-Rady-Miasta.html

Luton również słynie z silnej reprezentacji społeczności muzułmańskiej. Ostatnio głośno było o tym mieście, gdy muzułmanie wymusili na dyrekcji lokalnego basenu wprowadzenia odrębnych sesji pływania tylko dla mężczyzn. Kobietom pozostaje w tym czasie do dyspozycji basen, który od pierwszego jest ponad dwukrotnie mniejszy.


ciekawe co na to lewaki i feministki?

będziemy czytać za jakiś czas, że jakaś znana lewaczka-feministka dostała ostry wpierdol na ulicy za brak szmaty na łbie
albo muslimy ateistę uczyli skoków z wysokości
to tylko kwestia czasu

http://podroze.gazeta.pl/podroze/7,114158,23945859,a-gdyby-tak-w-koninie-i-jeleniej-gorze-zakazano-ruchu-samochodowego.html#s=BoxLSMT

We współczesnym projektowaniu, zdaniem Loresa, piesi są najmniej ważni. Najważniejsze są samochody, które zajmują publiczną przestrzeń, bardzo mocno w nią ingerując. A w ścisłym centrum największe zatory i ruch powodują kierowcy, którzy szukają nielicznych wolnych miejsc do zaparkowania.

popieram, za dużo tego klekoczącego i smierdzącego gówna ; tylko zbiorkom i dostawcze reszta tłuściochów rowerek albo pieszo, tylko na zdrowie to wszystkim wyjdzie   a w Polsce obok KK to samochody są traktowane jak jakiś fetysz . mamy ich więcej jak zachód w stosunku do mieszkańców

Najlepiej o zmianie świadczą jednak liczby:

 emisja CO2 spadła o 70 procent,
 miastu przybyło 12 tysięcy nowych mieszkańców,
 Od 13 lat nikt nie zginął pod kołami samochodu.

kamikaze napisał:

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Będzie jeszcze lepiej, bo ejpl wypuścił srajfony za ponad 7 klocków a za trzy miechy wypuści kolejny model, bardziej albo mniej zaokrąglony i puści za 12 klocków, lemingi łykną każdą cenę

REALISTA napisał:

kamikaze napisał:

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Będzie jeszcze lepiej, bo ejpl wypuścił srajfony za ponad 7 klocków  a za trzy miechy wypuści kolejny model, bardziej albo mniej zaokrąglony i puści za 12 klocków, lemingi łykną każdą cenę

samochód na raty największa głupota jaka może być
przez 10 lat straci na wartości jakieś 80% a Eskimos zarobi na tym jakieś 200%
co innego brać w leasingu na firmę jeśli jest on niezbędny do wykonywania pracy czyli służyć ma do zarabiania ale żeby tylko wozić se prywatnie dupę i utrzymywać Eskimosa to totalny debilizm dla mnie jest

Inna sprawa jest z mieszkaniem bo to nie tanieje w czasie.

Czyli to nie jest tak jak myślałem wcześniej, że nie mam auta bo jestem biedny tylko to jest tak, że inni mają bo są pozadłużani.
No wyjebać ze 100 qłeczek w żywym cashu na powiedzmy średniej klasy furę z salonu to sorry ale mało kto sobie może ot tak pstryk! pozwolić.
Tu na forum to Indiana albo Michu.

po robocie mam takie hobby, że se śpiewam, nawet się nie przebieram

Niemcy się powoli staczają, widać po takich zdarzeniach

http://niezalezna.pl/237195-bundeswehra-cwiczyla-na-wysuszonych-torfowiskach-gigantyczny-pozar-trwa-juz-drugi-tydzien

OpCjOnEr napisał:

REALISTA napisał:

kamikaze napisał:

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Będzie jeszcze lepiej, bo ejpl wypuścił srajfony za ponad 7 klocków  a za trzy miechy wypuści kolejny model, bardziej albo mniej zaokrąglony i puści za 12 klocków, lemingi łykną każdą cenę

samochód na raty największa głupota jaka może być
przez 10 lat straci na wartości jakieś 80% a Eskimos zarobi na tym jakieś 200%
co innego brać w leasingu na firmę jeśli jest on niezbędny do wykonywania pracy czyli służyć ma do zarabiania ale żeby tylko wozić se prywatnie dupę i utrzymywać Eskimosa to totalny debilizm dla mnie jest

Inna sprawa jest z mieszkaniem bo to nie tanieje w czasie.

Kupno nowego auta z salonu to rozrzutność. W momencie wyjazdu od dilera
samochód traci na wartości nawet do 30%
Najlepsze dla prywatnej osoby są moim zdaniem auta poleasingowe takie 2-3 letnie
z przebiegiem poniżej 80 kilo. Najlepsze są takie, gdzie doope woził Pan Prezes albo Pani
gówna księgowa. Mamo jeżdżone, serwisowane w autoryzowanych serwisach.
Jako forma finansowania wiadomo najlepszy cash, ale jak kto nie ma to polecam
leasing konsumencki dla osób fizycznych. Wychodzi dużo taniej od finansowania kredytem.

Polski Mark Knopfler byłem na jej koncercie, zajebisty

Przytulacie coś?

Piotrek691 napisał:

OpCjOnEr napisał:

REALISTA napisał:

kamikaze napisał:

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Będzie jeszcze lepiej, bo ejpl wypuścił srajfony za ponad 7 klocków  a za trzy miechy wypuści kolejny model, bardziej albo mniej zaokrąglony i puści za 12 klocków, lemingi łykną każdą cenę

samochód na raty największa głupota jaka może być
przez 10 lat straci na wartości jakieś 80% a Eskimos zarobi na tym jakieś 200%
co innego brać w leasingu na firmę jeśli jest on niezbędny do wykonywania pracy czyli służyć ma do zarabiania ale żeby tylko wozić se prywatnie dupę i utrzymywać Eskimosa to totalny debilizm dla mnie jest

Inna sprawa jest z mieszkaniem bo to nie tanieje w czasie.

Kupno nowego auta z salonu to rozrzutność. W momencie  wyjazdu od dilera
samochód traci na wartości nawet do 30%  
Najlepsze dla prywatnej osoby są moim zdaniem auta poleasingowe takie 2-3 letnie
z przebiegiem poniżej 80 kilo. Najlepsze są takie, gdzie doope woził Pan Prezes albo Pani
gówna księgowa. Mamo jeżdżone, serwisowane w autoryzowanych serwisach.
Jako forma finansowania  wiadomo najlepszy cash, ale jak kto nie ma to polecam
leasing konsumencki dla osób fizycznych. Wychodzi dużo taniej od finansowania kredytem.

Qpno używanego to kot w worq. Przebiegi to jest ZAWSZE ściema, poza tym są firmy, w których auto 2h jeździ a 22h stoi a są takie gdzie odwrotnie. Nigdy nie wiadomo, ryzyk-fizyk.
Poza tym nowa rzecz jest fajna, bardziej cieszy pachnące fabrycznie a nie smrody papierosowe po kimś... ale na to musi być stać a nie udawać przechuja z kredytem w dupie

podobno niezły serial oglądał ktoś ?

REALISTA napisał:

kolega Thorgall powinien przemyśleć sytuację

dla mnie ta partia to POwoli jakiś kabaretem się staje

http://niewygodne.info.pl/artykul9/04553-Hipokryzja-PO-ws-OFE-nie-zna-granic.htm

OpCjOnEr napisał:

Przytulacie coś?

nie, ale będziemy

https://www.ig.com/uk/indices/markets-indices/weekend-wall-street

nowe samochody są nic nie warte

mój 20-letni Passat w dieslu "Postrach Rowerzystów" jest nie do zajebania.

zibi napisał:

dla mnie ta partia to POwoli jakiś kabaretem się staje

http://niewygodne.info.pl/artykul9/04553-Hipokryzja-PO-ws-OFE-nie-zna-granic.htm

mnie bardziej przypomina dom publiczny z qrwiszonami obojga płci

BP napisał:

Indiana napisał:

BP: słabo to wygląda, największy obrót w historii giełdy i spadająca gwiazda na W20
Przepatrzę jeszcze obroty na godzinowym, bo dzienną świeczka kiepawa....

Ano, nie wygląda to zbyt optymistycznie.
Ten ruch w bok musi się kiedyś skończyć.

https://twitter.com/GPW_WSExchange/status/1043169124426362880

"(..)Prawie 4 mld zł na samym fixingu na zamknięciu. (..)"

OpCjOnEr napisał:

Piotrek691 napisał:

OpCjOnEr napisał:

REALISTA napisał:

kamikaze napisał:

http://wgospodarce.pl/opinie/54221-polacy-wicemistrzami-europy-w-zadluzaniu-sie

Najtrudniejsza sytuacja jest w grupie najmłodszych Polaków, tych w wieku 25–35 lat. Mają oni zobowiązania o wartości 6,5 mld zł, co oznacza 10,3 tys. zł na osobę. To dlatego, że kupują rzeczy, na które ich nie stać. Nabywają więc na kredyt lub na raty kolejny telefon, komputer, telewizor, a nawet samochód. Za pożyczone pieniądze wyjeżdżają na egzotyczne wakacje.

Będzie jeszcze lepiej, bo ejpl wypuścił srajfony za ponad 7 klocków  a za trzy miechy wypuści kolejny model, bardziej albo mniej zaokrąglony i puści za 12 klocków, lemingi łykną każdą cenę

samochód na raty największa głupota jaka może być
przez 10 lat straci na wartości jakieś 80% a Eskimos zarobi na tym jakieś 200%
co innego brać w leasingu na firmę jeśli jest on niezbędny do wykonywania pracy czyli służyć ma do zarabiania ale żeby tylko wozić se prywatnie dupę i utrzymywać Eskimosa to totalny debilizm dla mnie jest

Inna sprawa jest z mieszkaniem bo to nie tanieje w czasie.

Kupno nowego auta z salonu to rozrzutność. W momencie  wyjazdu od dilera
samochód traci na wartości nawet do 30%  
Najlepsze dla prywatnej osoby są moim zdaniem auta poleasingowe takie 2-3 letnie
z przebiegiem poniżej 80 kilo. Najlepsze są takie, gdzie doope woził Pan Prezes albo Pani
gówna księgowa. Mamo jeżdżone, serwisowane w autoryzowanych serwisach.
Jako forma finansowania  wiadomo najlepszy cash, ale jak kto nie ma to polecam
leasing konsumencki dla osób fizycznych. Wychodzi dużo taniej od finansowania kredytem.

Qpno używanego to kot w worq. Przebiegi to jest ZAWSZE ściema, poza tym są firmy, w których auto 2h jeździ a 22h stoi a są takie gdzie odwrotnie. Nigdy nie wiadomo, ryzyk-fizyk.
Poza tym nowa rzecz jest fajna, bardziej cieszy pachnące fabrycznie a nie smrody papierosowe po kimś... ale na to musi być stać a nie udawać przechuja z kredytem w dupie

No kto bogatemu zabroni nowe auto kupić
A BTW tego co napisałeś o przebiegu to właśnie po to się kupuje poleasingowe bo
duże firmy leasingowe nie bawią się w odwracanie liczników. Zwyczajnie im się nie opłaca robić
takich drobnych przekrętów, bo nie z tego żyją. Zresztą jak kupujesz w porządnej firmie to do
auta dostajesz raport DECRY, a Ci już w przekręty raczej się nie bawią.

Jak auto ma więcej niż przejechane 25 kilo czy więcej rocznie to fuct
nie opłaca się brać. Zwłaszcza auta po tzw. salesach czyli akwizytorach to lepiej nie ruszać. Takie
auta są traktowane jak kunie robocze albo qrwy w burdelu Natomiast fajne autko po panie prezesie
to i owszem owszem.

Jak się ma firmę to najlepiej brać nowe w leasingu. Teraz można odliczyc 50% VAT od rat leasingowych i 50% VAT
od paliwa w wersji, że auto osobowe używane jest również do celów prywatnych. Jeśli auto jest używane do celów
wyłącznie służbowych to odlicza się 100% VAT od rat i 100% od paliwa, ale trzeba się bawić w ewidencję przebiegu, jakieś lipne
delegacje itp. Jak dla mnie bez sensu takie kombinacje alpejskie robić dla zaoszczędzenia kilku złociszy.