STAWIAJMY TECHNICZNE PROGNOZY (KABAŁY) NA 2012.

PROGNOZA NA 2012.





TEAM BARANY ZAPRASZA DO STAWIANIA PROGNOZ.

DAX do 10 sesji

sp 500 i DAX





kogoś przypalą. byka czy niedźwiedzia

-dlaczego WIG20 jest tak słaby i jest blisko minimów ?
Odp.: "-bo nasi to najlepsi spekulanci na świecie" (spodziewają się kolejnej fali spadków).

sp 500


dax wzrost 2,5-3% przy sp 500 +1% oznaka euforii ?

rynek doszedl do oporu z optymistycznej wersji.

SP500







kijowe dane z USA zapoczatkowaly spadek - min. do poczatku formacji ?

czy wystarczy czasu na "zamknięcie nożyc?"





mistrz Bulkowski sugeruje patrzyc na zamkniecia miesieczne. styczen musialby sie zamknac tak jak teraz albo wyzej.
jak nizej to kaplica.

krótki termin




długi termin




raz na parę lat $ ma swoją fazę. czy to będzie era $ - tak, jeśli wyjdzie górą i zamknie się ponad linią. nikt nie wie, co może spowodować przełamanie. może tylko "efekt motyla".




$ do PLN



Plain Talk About the Dollar By CHRISTINA D. ROMER Published: May 21, 2011

AT a recent news conference, Ben S. Bernanke, the Federal Reserve chairman, was asked about the falling dollar. He parried the question, saying that the Treasury secretary was the government’s spokesman on the exchange rate — and, of course, that the United States favors a strong dollar.

Listening to that statement, I flashed back to one of my first experiences as an adviser to Barack Obama. In November 2008, I was sharing a cab in Chicago with Larry Summers, the former Treasury secretary and a fellow economic adviser to the president-elect. To help prepare me for the interviews and the hearings to come, Larry graciously asked me questions and critiqued my answers.

When he asked about the exchange rate for the dollar, I began: “The exchange rate is a price much like any other price, and is determined by market forces.”

“Wrong!” Larry boomed. “The exchange rate is the purview of the Treasury. The United States is in favor of a strong dollar.”

For the record, my initial answer was much more reasonable. Our exchange rate is just a price — the price of the dollar in terms of other currencies. It is not controlled by anyone. And a high price for the dollar, which is what we mean by a strong dollar, is not always desirable.

Some countries, like China, essentially fix the price of their currency. But since the early 1970s, the United States has let the dollar’s value move in response to changes in the supply and demand of dollars in the foreign exchange market. The Treasury no more determines the price of the dollar than the Department of Energy determines the price of gasoline. Both departments have a small reserve that they can use to combat market instability, but neither has the resources or the mandate to hold the relevant price away from its market equilibrium value for very long.

In practice, all that “the exchange rate is the purview of the Treasury” means is that no official other the Treasury secretary is supposed to talk about it (and even he isn’t supposed to say very much). That strikes me as a shame. Perhaps if government officials could talk about the exchange rate forthrightly, there would be more understanding of the issues and more rational policy discussions.

Such discussions would start with some basic economics. The desire to trade with other countries or invest in them is what gives rise to the market for foreign exchange. You need euros to travel in Spain or to buy a German government bond, so you need a way to exchange currencies.

The supply of dollars to the foreign exchange market comes from Americans who want to buy goods, services or assets from abroad. The demand for dollars comes from foreigners who want to buy from the United States.

Anything that increases the demand for dollars or reduces the supply drives up the dollar’s price. Anything that lowers the demand for dollars or raises the supply causes the dollar to weaken.

Consider two examples. Suppose American entrepreneurs create many products that foreigners want to buy, and start many companies they want to invest in. That will increase the demand for dollars and so cause the dollar’s price to rise. Such innovation will also make Americans want to buy more goods and assets in the United States — and fewer abroad. The supply of dollars to the foreign exchange market will fall, further strengthening the dollar. This example describes very well the conditions of the late 1990s — when the dollar was indeed strong.

Now suppose the United States runs a large budget deficit that causes domestic interest rates to rise. Higher American interest rates make both foreigners and Americans want to buy more American bonds and fewer foreign bonds. Thus the demand for dollars increases and the supply decreases. The price of the dollar will again rise.

This example describes conditions in the early 1980s, when President Ronald Reagan’s tax cuts and military buildup led to large deficits. Those deficits, along with the anti-inflationary policies of the Fed, where Paul A. Volcker was then the chairman, led to high American interest rates. The dollar was very strong in this period.

Both developments — brilliant American innovation and troublesome American budget deficits — caused the dollar to strengthen. Yet one is clearly a positive for the American economy, the other a negative. The point is that there is no universal good or bad direction for the dollar to move. The desirability of any shift in the exchange rate depends on why the dollar is moving.

It also depends on the state of the economy. At full employment, a strong dollar is good for standards of living. A high price for the dollar means that our currency buys a lot in foreign countries.

But in a depressed economy, it isn’t so clear that a strong dollar is desirable. A weaker dollar means that our goods are cheaper relative to foreign goods. That stimulates our exports and reduces our imports. Higher net exports raise domestic production and employment. Foreign goods are more expensive, but more Americans are working. Given the desperate need for jobs, on net we are almost surely better off with a weaker dollar for a while.

Fed policy is determined by inflation and unemployment in the United States. But if Mr. Bernanke could discuss the exchange rate openly, he would probably tell you that one way any monetary expansion helps a distressed economy is by weakening the dollar. That is taught in every introductory economics course, yet the Fed is asked to pretend it isn’t true.

Likewise, fiscal policy is determined by domestic considerations. But trimming our budget deficit, as we should over the coming years, would also weaken the dollar. And that, in turn, would blunt the negative impact of deficit reduction on employment and output in the short run.

STRANGELY, every politician seems to understand that it would be desirable for the dollar to weaken against one particular currency: the Chinese renminbi. For years, China has deliberately accumulated United States Treasury bonds to keep the dollar’s value high in renminbi terms. The United States would export more and grow faster if China allowed the dollar’s price to fall. Congress routinely threatens retaliation if China doesn’t take steps that amount to weakening the dollar.

But in the very next breath, the same members of Congress shout about the importance of a strong dollar. If a decline in its value relative to the renminbi would be beneficial, a fall relative to the currency of many countries would help even more in the current situation.

To say this openly risks being branded not just an extremist but possibly un-American. Perhaps it is time for a more adult conversation. The exchange rate is the purview of market economics, not of the Treasury or strong-dollar ideologues.


Christina D. Romer is an economics professor at the University of California, Berkeley, and was the chairwoman of President Obama’s Council of Economic Advisers.

http://www.nytimes.com/2011/05/22/business/economy/22view.html?pagewanted=all


13/01/2012 OBNIŻKI RATINGÓW.

http://www.understandingratings.com/

DAX





JEŚLI DOBRZE POSTAWILEM DIAGNOZĘ TO DAX MA SZANSĘ/RYZYKO SPADKU OD 200 DO 336 PKT (2-3 T) PRZY RYZYKU WYJSCIA NAD MAX O 46 PKT.

TJ. 336/46=7:1; 200/46=4,3:1.

najsilniejszy indeks -kryzys jest w UE, a nie w USA
indeks na poziomie sprzed krachu




DAX












PROGNOZA DLA DAX'a. OBLICZENIA WYKONANO DLA WSKAŹNIKA=16 (+WARTOŚCI DODATNIE wg pozostalych kryteriow wg sesji z 20/01).


zawężąjąc powyższe kryteria o wzajemne położenie średnich otrzymujemy mniej optymistyczną wersję (średnie w wartościach ujemnych):

z której wynika, że do 10 sesji powinny przeważać spadki (mediana -83 pkt), na 20 sesji DAX powinien być wyżej (mediana +55 pkt), a na 30 (mediana -191 pkt) , 44 sesji niżej (mediana -59 pkt).
Wg średniej arytmetycznej od 1-10 sesji, 20, 30, 44 sesji przeważają spadki (wg mediany za 20 sesji indeks wyzej).

Timing na DAxie (wg tabelki - mediany).


ANEKS:

współczynnik pokazuje ile razy, w danym okresie, suma spadków jest większa niż suma wzrostów (ujemny współczynnik).
Powinien wskazywać przewagę byka/niedzwiedzia (jw.).


http://wpolityce.pl/artykuly/20235-gielda-to-kasyno-to-nie-sensacyjny-tytul-z-pochodzacy-z-ktoregos-z-tabloidow


http://wojciechbialek.blox.pl/2010/03/Kasyno-dla-inteligentnych.html


http://wyborcza.pl/1,75476,6310004,Gielda_jak_kasyno.html


http://www.pokertexas.pl/czytelnia/artykuly/poker-a-gra-na-gieldzie-podobienstwa-i-roznice/

wczoraj 23/01 wskaznik po raz trzeci z rzędu mial wartosc 16 pkt,
utrzymanie sie dwa razy pod rzad na 16 pkt. w 6% przypadkow,
utrzymanie sie trzy razy pod rzad na 16 pkt w 3% przypadkow (jak 23/01/2012),
+ujemny uklad srednich + dodatnie wartosci z ukladow.









Wnioski: kurs powinien spadac do 10 sesji, do 20 moze zrobic test maximum, a do 30, 44 sesji powinien byc nizej.
Przez ostatnie sesje DAX testował szczyt z 27/10/2011 6441 pkt.


mniejsza dynamika.

dla EurUsd.



sygnaly: 3,2,1,0,-1,-2,-3.
+/-3 silny sygnal,
+/-2 sredni sygnal,
+/-1 slaby sygnal,
0 stabilizacja (wzajemne znoszenie sie sygnalow), najczesciej przed wybiciem.

sekwencja 33331 - na jej podstawie jest prognoza, ze kurs srednio bedzie wyzej w ciagu 5 sesji (zmiana na kolejnej sesji liczona od poczatkowej sesji -0).
Sens tego wyjdzie w praktyce.

Założenie:
-sygnaly +5 i +6 powinny zapowiadac wzrosty,
-sygnaly -5 i -6 powinny zapowiadac spadki.



STATYSTYKI DLA SYGNALU "+5" (okolo 2050 sesji - najsilniejszy jest 6): - ceny zamkniecia.

Po sygnale +5 po 5 sesjach kurs byl nizej dwa razy czesciej niz wyzej (66% przeciw 33%). Kolejna sesja po sygnale +5 powinna byc plusowa.

STATYSTYKI DLA SYGNALU "+6" (okolo 2050 sesji - najsilniejszy jest 6): - ceny zamkniecia.

Dla sygnalu +6 szanse, ze kurs za 5 sesji bedzie wyzej to 42,28% (duzo większe niż dla +5).
Po sygnale +6 kolejna sesja powinna byc plusowa.

Dzieje sie tak dlatego, ze przy +5 +6 wskazniki sa wykupione i rynek moze przejsc do konsoli, formowac szczyt, kontynuowac wzrost (nie podzielilem sygnalow na pierwszy, drugi, trzeci itp. Ktorys z kolei sygnal okaze sie maksimum/minimum).
To tylko dowodzi, ze bez TP i SL nie da sie wygrywac na dluzsza mete.

Dla sygnalow -5 i -6.

Po sygnale -5 rynek w 31% przypadkow byl (bedzie) nizej czyli zgodnie z sygnalem zapowiadajacym spadki.
Po sygnale -5 kolejna sesja powinna byc minusowa (średnio tzn. nie każda).


Po sygnale -6 rynek w 42% przypadkow byl (bedzie) nizej czyli zgodnie z sygnalem zapowiadajacym spadki.
Po sygnale -6 kolejna sesja powinna byc minusowa (średnio tzn. nie każda).

Wnioski: gracz, ktory bedzie kupowal/sprzedawal, gdy "wszystkie znaki na niebie i ziemii", beda przemawialy za wzrostami (+5+6) lub spadkami (-5-6) bedzie wtapial w horyzoncie 5-sesyjnym.
Wiec bardziej istotna role bedzie odgrywalo to po jakiej cenie zrealizuje zysk lub bedzie cial strate. Istotne bedzie porownanie stosunku zyskow do strat w tych 30-40% przypadkow (tutaj: wszystkie obliczenia dla 5 sesji). "Przewaga nad rynkiem" nie kryje sie w skrajnych sygnalach +5+6-5-6. Na wykresie przejscie kursu przez linie bazowa nie ma odzwierciedlenia w sygnalach (ocena subiektywna).

moze ta metoda sie sprawdzi (do 5 sesji):





z tego by wynikalo, ze punktowo sa nieco ponad 2 razy wieksze szanse na spadki,
a ilosciowo to 15 do 6 za spadkami, 2.5 raza wiecej.

Niepozorny wykres jak kazdy.


Oto interpretacja, to tez wychodzilo z wyliczen, ze sygnal spadkowy/wzrostowy musi byc potwierdzony na nastepnej sesji (przez zamkniecie):


Grajac w ten sposob beda wystopowania/bledne transakcje ale taki sposob czasami pozwala "zlapac min/max" w cenach zamkniecia przed nowym trendem lub jak widac korekte w trendzie. Z moich obserwacji, zwlaszcza dla MAX: gdy rynek konsoliduje sie przez wiele sesji, a dla MIN, gdy rynek robi PODWOJNE DNO (na EurUsd/WIg20 to zaobserwowalem). Lub formacja, w ktorej jest LH (dla spadkow), HL (dla wzrostow).

Oto przyklad: wykres moze byc inny ale chodzi o to jak sa ksztaltowane silne opory (szczyty) i minima (wsparcia):


Prognoza dla DAX: jesli w poniedzialek 13/02 DAX zamknie sie na plusie to male szanse na trend spadkowy. Jesli gracze pociagna rynek dalej w dol to przewage beda mialy niedzwiedzie i to wyznaczy silny opor lub maksa na kolejne sesje. Az do kolejnego sygnalu.

żóltymi kółami zaznaczyłem interwencje apaczy. poziom interwencji apaczy musi byc przebity aby myslec o silniejszej korekcie.

W trendzie spadkowym / wzrostowym po wartosci -7/+7 mozna spodziewac sie korekty. Chyba, ze jest krach / euforia zakupow.
Ostatni raz wartosc -7 byla w okolicach kursu 5450 (max intra 5600)

Po silnej fali nalezy sie spodziewac korekty i kolejnej fali przebijajacej poprzednie maksimum / minimum.

najprostsza metoda:

po sygnale "okolice 0" jest kolejny sygnał(-y) stratny (-e), reguła czy przypadek ?
(rynek się wtedy konsoliduje przed kolejną falą ?)